Anke Warmerdam en Anke Zegers op 14 juni 2015 22:10 | Reageer

Wat is het verschil tussen het begin en einde van het leven? Het is een grote en spannende overgang naar een andere wereld ...

Waarom zouden we een afhankelijke baby (eventueel) dan laten huilen en een afhankelijke dierbare die ernstig ziek of stervende is bijstaan? Gek als je er bij stilstaat. En dat terwijl een volwassene doorgaans ook nog kan reflecteren op de situatie, een baby kan dat nog niet.

Een baby heeft geen begrip van de situatie, kent geen tijd of ruimte. Dus voor een baby is er alleen maar de lichamelijke sensatie die 'een eeuwigheid' duurt, van onbepaalde tijd is. Verdriet, eenzaamheid, jeuk, honger, pijn, krampjes, kou, overgenomen spanning, angst 'zonder eind' en dat ook nog alleen. In een kamertje verwijderd van zijn ouders, soms doelbewust weggelegd om het huilen te 'breken'.

Nog steeds vinden veel mensen, ook deskundigen, dat dat goed is of normaal. En ja het huilen, maar niet omdat het dan goed of klaar is, maar omdat ie het opgeeft.

Ik weet maar al te goed dat je als ouder soms gek wordt van het huilen van je baby. Dat is reden om elkaar af te wisselen en ook om de hulp van een kindertolk in te schakelen zodat het huilen verzorgd kan stoppen. Zodat je weet wat er achter het huilen zit van je kleintje. Die kan het immers zelf nog niet zeggen. Zodat je baby zich kan ontspannen en blij zijn. Dat gun ik ieder kind aan het begin van zijn of haar levensreis.

 

Reageer